Mens & lijden

Lijden kent vele gezichten. Vaak is het het resultaat van samenlopende situaties. Scheidingen, werkeloosheid, natuurrampen, sterfte, pesterijen, ziekte,... 

Dit zijn maar enkele voorbeelden van lijden. Lijden laat ons machteloosheid ervaren. Soms komen we er sterker uit, maar het kan ons ook verder de put induwen. We reageren allemaal anders op dit lijden. Sommige zoeken steun bij God en andere sluiten zich af van de wereld. 

'Laughing with' van Regina Spektor 

Tijdens het beluisteren van het lied, dacht ik hier zit waarheid in. We reageren allemaal zo. De meeste westerse mensen hebben een vervaagde band met God en religie. Enkel als we in een situatie zitten waar we geen uitweg zien of gewoon bang zijn, grijpen we naar God. We vinden er steun en het heeft ons kracht. 

Maar is dat niet wat hypocriet? Wanneer we geluk ervaren, hebben we geen nood aan God. Dan zijn we zelf verantwoordelijk voor ons eigen geluk. Maar wanneer we ons ongelukkig voelen dan pas hebben we nood aan God. Dan is God vaak de schuld van al dit onheil. 

Maaike Ouboter - Dat ik je mis

Dit lied was een inzending voor het Nederlandse programma The beste singer songwriter van Nederland. Het beklijvende nummer van Maaike Ouboter raakte vele harten. Het nummer schreef je uit eerbetoon aan haar overleden moeder. Dit lied gaat dus over lijden in het persoonlijk leven en het is een vorm van psychisch lijden.

Het lijden dat deze jonge vrouw heeft meegemaakt, kennen vele mensen. Maar iedereen beleefd dit verlies anders. Sommige mensen zijn vluchter, ze lopen weg van hun verdriet tot het hen plots inhaalt en overmand. Anderen daarin tegen vechten tegen hun verdriet. Zo heeft iedereen zijn eigen manier van verwerken en rouwen.

 

Oscar en oma rozerood

In de les hebben we naar de film Oscar et la dame roze gekeken. Het verhaal neemt je mee naar het ziekenhuis waar Oscar woont. Hij heeft een ernstig ziekte waardoor hij in het ziekenhuis leeft. Op een dag komt er een dame volledig gekleed in het roze naar het ziekenhuis. Ze wil een contract afsluiten met de directeur van het ziekenhuis om pizza's te leveren. Net voor haar afspraak komt ze Oscar tegen. De jongen is zo onder de indruk van de roze dame dat hij enkel met haar wil spreken. Na lang aandringen gaan de roze dame akkoord om Oscar elke dag te komen bezoeken. Ze bedenkt met hem een spel waarbij hij elke dag 10 jaar van zijn leven beleeft. In de film doorloopt hij zo heel zijn leven. Aan het einde van het spel, wanneer hij zogezegd al heel oud is, sterft Oscar aan zijn ziekte.

Deze film toont op een speelse manier een zwaar thema. Het hele lijdensproces van Oscar wordt getoond en vooral de reacties op zijn ziekte en later op zijn dood zijn zeer uit een lopend.  De ouders van Oscar zijn bang voor het verlies van hun zoon waardoor ze heel treurig bij hem overkomen. Volgens Oscar doen ze niet meer 'normaal' tegen hem en dat is net wat hij wil. De roze dame daarin tegen gaat 'normaal' om met Oscar. Aan het einde van de film wanneer Oscar overleden is, zie je dat de roze dame het moeilijk heeft met afscheid nemen.

Deze film is een voorbeeld van fysiek en psychisch lijden. Oscar beleefd zowel fysieke pijn van zijn ziekte als psychische pijn. Deze psychische pijn wordt veroorzaakt daar de reactie die zijn ouders geven. De ouders en de roze dame ondervinden enkel de psychische pijn. Ze worden geconfronteerd met een ziek kind en later met het overlijden van een kind.

 

Afscheid van een pasgeboren leven

Het is iets dat niemand wil meemaken, maar toch gebeurd het. Ouders waarbij hun kindje plots of na een lange lijdsweg sterf. In het onderstaande filmpje toont men de begeleiding die deze ouders kunnen krijgen. De hulpverleenster Ine gaat praten met de ouders om zo het lijdensproces draagbaarder te maken en het positieve naar boven te laten komen.

Ik vind dit een geweldig project. Deze situatie zou ik persoonlijk zelf nooit willen meemaken maar het is geweldig om te zien hoe sterk de begeleiding is. Net zoals de film gezegd wordt gaat de aandacht naar het positieve en de situatie die dan gecreëerd wordt is zo sterk dat dit de band met het kind of de familie alleen maar sterker maakt.

bron: http://www.tvzorg.be/v/afscheid-van-pasgeboren-leven/

Leven na de dood

Hoe zie ik het leven na de dood? Over deze vraag heb ik al lang nagedacht. Ik zocht in verschillende godsdiensten hoe zij het leven na de dood zien. Door vond ik inspiratie om mijn eigen beeld over het leven na de dood te vormen.

Het Boeddhisme geloofd in de wedergeboorte of de reïncarnatie. De boeddhisten geloven dat wanneer je sterft je opnieuw zal geboren worden en opnieuw een ander leven zal leiden. Wanneer je na vele hergeboortes een bepaalde verlichting bereikt zal je niet meer opnieuw geboren worden en betreed je het nirwana.

Het Christendom bekijkt het leven na de dood geheel anders. Het Christendom zegt dat je maar één leven hebt hier op aarde. Na dat leven op aarde moet je je verantwoorden bij God voor de daden die je hebt gesteld in je aardse leven. Dan beslist God of je goed of slecht hebt geleefd. Wanneer je goed hebt geleefd mag je naar de hemel. Wanneer je slecht hebt geleefd moet je naar de hel.

Het Jodendom is een soort mengeling van de twee bovenstaande visies. De joden geloven dat de mensen niet moeten nadenken over de dood. Dat is het gebied van God en hij weet wat goed is. Maar er zijn natuurlijk enkel speculaties over het leven na de dood. Zo geloven Joden dat het leven niet start bij de geboorte en eindigt met de dood. Ze geloven dat de ziel al bestond voor het aardse leven en na het aardse leven verder leeft bij God.

De Islam heeft een gelijklopende denkwijze als het Christendom, want de Moslims geloven dat de dood geen eindpunt is van het leven. Ze geloven dat ze na hun dood in een soort tussenwereld terecht komen. Daar wachten ze tot 'De dag des oordeels' Dit houd in dat de persoon die gestorven is zich dan zal moeten verantwoorden voor de daden uit zijn aardse leven. Allah zal dan beslissen wie nar de hemel mag en wie naar de hel moet. Met andere woorden iedereen moet zich verantwoorden voor de daden die hij in zijn aardse leven stelt.

de laatste grote godsdienst waarover ik het zal hebben is het Hindoeïsme. De Hindoes geloven in een leven na de dood dat gelijklopend is met het Boeddhisme. De Hindoes geloven ook in reïncarnatie, maar de kwaliteit van het volgende leven wordt bepaald door de daden uit het vorig leven. Dus heb je in een vorig leven goed gehandeld dan zal je volgende leven het beter hebben. Heb je in een vorig leven slecht gehandeld dan zal je volgende leven ook slechter zijn. Zo gaat de wedergeboorte voort tot dat je het moksha bereikt. Hierbij dat je ziel op in het goddelijke. Het is het bewijs en het resultaat van een goed en waardig leven.


Maar waar geloof ik nu zelf in? Ik geloof in een mengeling van vele geloven. Ik geloof dat je na je dood opnieuw geboren word in het zelfde organisme als je vorige leven. Dus een mens blijft een mens. Ik geloof hierin omdat een hemel en een hel mij niets zeggen. Het zou daarboven redelijk druk zijn als iedereen die geleefd heeft en goed heeft gedaan in de hemel zou terecht komen. Daarom geloof ik in een soort recyclage van de ziel. Er gaan geen zielen verloren maar er komen er geen meer bij.

De Filipijnen lijden  

Het leven in de Filipijnen ligt even stil nadat de tyfoon Hayan langskwam en alles op zijn weg verwoeste. Vele mensen zijn gestorven of zijn gewond geraakt. Na al deze ellende moeten ze van nul beginnen en hun leven opnieuw opbouwen. Om hun lijden wat te verzachten zoeken ze steun bij God. Enkele vrouwen die de ramp overleefden hielden een Christelijke processie om steun te zoeken bij God.

Deze mensen zijn er duidelijk van overtuigd dat God niets te maken heeft met het leed dat hen wordt aangedaan. Ze geloven dat God kwaad is voor het leed dat hen werd aangedaan. God heeft ons de opdracht om te strijden tegen dit kwaad door op te staan en te vechten voor wat belangrijk is. Daarom vind God solidariteit belangrijk. Dit helpt het leed van de slachtoffers te verminderen. Het is een teken dat anderen geven dat de slachtoffers er niet alleen voor staan dat er aan hen gedacht wordt.

 

'Voor ik doodga'

Ik heb in verband met het thema lijden naar de film 'voor ik doodga' gekeken.

De film gaat over de 17-jarige Tessa Scott. Ze vecht al enkele jaren tegen de ziekte leukemie. Na de vele behandelingen heeft ze er genoeg van. Ze besloot om te stoppen met de behandelingen en te gaan genieten van de tijd die haar nog rest. Om het maximale uit haar leven te halen heeft ze een lijst opgesteld met alles wat ze wil doen voor ze doodgaat. Enkele dingen die op de lijst staan zijn illegaal zoals zaken stelen en het gebruik van drugs. Naast haar is een nieuwe jongen (Adam) komen wonen. Nadat ze elkaar enkele keren zijn tegengekomen worden ze verliefd en starten ze een relatie. Maar haar geluk is niet van lange duur, want ze krijgt van de dokter te horen dat de kanker zich over heel haal lichaam heeft verspreid. Ze neemt stilaan afscheid van het leven en de mensen die haar dierbaar zijn.

Ik vind dit een prachtige film en het lijden komt op een subtiele manier naar boven. De aandacht ligt echter niet bij de ziekte en de lijdensweg errond. Het verhaal ligt bij de momenten die Tessa beleefd aan het einde van haar leven. Voor mij is dit een echte aanrader.